Veel mensen denken dat hobby’s noodzakelijkerwijs een of ander product moeten inhouden.
Als u bijvoorbeeld een hobby houtbewerking hebt, zouden de mensen verwachten dat u hen naar een speciale kamer in uw huis leidt, waar u al die houten kunstvoorwerpen hebt staan die u met uw houtdraai- en houtbewerkingsgereedschap in uw garage hebt gemaakt.
Evenzo, als u een schilderhobby hebt, zouden de mensen verwachten dat u hen naar een kamer zou leiden waar allerlei amateurschilderijen staan.
Welnu, de term “hobby” is eigenlijk duurder dan dat. Het omvat veel meer activiteiten dan alleen maar een soort harde voorwerpen of voorwerpen die de mensen kunnen bekijken. Geloof het of niet, koken kan een hobby zijn.
Nu hebben veel mensen de indruk dat koken gewoon iets is dat mensen doen als een vaardigheid. Zij zien het niet als een hobby. Want een hobby is iets wat je in je vrije tijd doet en wat een soort eindproduct oplevert dat je niet noodzakelijk opeet.
Als een vriend van u bijvoorbeeld hobbyschrijver is, dan zal hij u waarschijnlijk heel wat romans, korte verhalen en andere gedrukte artikelen laten zien die hij in zijn vrije tijd gemaakt heeft, terwijl hij in het plaatselijke café rondhangt, luisterend naar zijn lievelingsmuziek met zijn koptelefoon op, terwijl hij wegtypt op zijn mobiel toestel of zijn laptop.
Dit is de romantische opvatting van een hobby. Maar de waarheid is dat koken een hobby kan zijn. En het mooie van deze hobby is dat hoe meer u het doet, hoe meer plezier u erin hebt, hoe beter u wordt en raad eens?
Hoe gelukkiger de mensen om u heen worden. Waarom? Het voordeel is onmiddellijk. Dit is een werkproduct dat u verbruikt.
Vergelijk dit met schilderen. Dus, een vriend van u schildert in de garage. Hij vindt zichzelf de tweede komst van een Jackson Pollock. Dus hij zit daar verf op een doek te druppelen. Hij doet een raar dansje en voor u het weet, heeft hij een prachtig stuk abstract expressionistische kunst gemaakt.
Nou, hoe geweldig het ook is om naar te kijken, op den duur zult u het beu worden om op uw voeten te staan kijken naar dit doek met al die verf. In uw achterhoofd denkt u: “Oké, dat is mooi. Wat is het volgende?”.
Wel, als u een vriend hebt die hobbykok is, dan is dat een heel andere ervaring. Er zijn vele kanten aan. U kunt bij die persoon gaan kijken terwijl hij spullen uit zijn voorraadkast, uit zijn voorraadkast en uit zijn koelkast haalt.
U wordt getrakteerd op allerlei soorten groenten en andere ingrediënten van verschillende texturen, vormen, maten en gewicht. U kunt zelfs sommige van de meer aromatische ingrediënten ruiken, zoals basilicum, oregano, en koriander. Dit geldt vooral als er Indiaas gekookt wordt. Geloof me, u kunt kerrie van heel ver ruiken.
Als zij dus al deze kleurige en multi-textuurrijke materialen bij elkaar hebben gebracht, kunt u zien hoe zij de ingrediënten klaarmaken.
In zekere zin is het dus een soort performance kunst, want verschillende ingrediënten moeten op verschillende manieren verwerkt worden. Sommige moeten gemalen worden. Sommige moeten door een keukenmachine. Andere kunnen beter met de hand fijngehakt worden.
Weer andere worden gewoon met de hand uit elkaar gehaald en versnipperd. Wat het ook is, u ziet deze persoon echt iets doen.
Het is eigenlijk niet veel anders dan kijken naar een schilderij van Jackson Pollock dat voor uw eigen ogen wordt gemaakt. Er zit een zekere dans in. Er is een zeker ritme. Er is een zeker tempo.
U moet opletten wat er vooraf gebeurt, wat er tijdens gebeurt en wat er achteraf gebeurt. En dan, nadat zij dat allemaal gedaan hebben en de warmte hebben aangebracht, het gerecht in de oven hebben gezet of gedaan hebben wat nodig is om het te bereiden, is het resultaat iets waarbij werkelijk alle vijf de zintuigen aangesproken worden.
Als u me niet gelooft, laten we dan de lijst afgaan. Allereerst, wanneer iemand een geweldige pompoentaart bedenkt, is het eerste wat u kunt zien dat het allemaal begonnen is met pompoenstukjes die gepureerd zijn en dit blikje slagroom.
En nu hebt u deze mooie taartschelp, gevuld met pompoen-goedheid. U ziet dus het contrast tussen de oranje vulling, de witte slagroom en de gebruinde ribbels van de korst eromheen.
Wanneer men in de taart snijdt om hem te serveren aan de gelukkigen die van dit geweldige feestmaal mogen genieten, wat ervaart u dan?
Dat is juist – u ervaart het aroma van de specerijen die in de pompoentaart zijn gedaan. Het snijden neemt uw oren in beslag. Het klinkt heerlijk. En dan, wanneer u erin bijt, voelt u zelfs dat uw tong in aanraking komt met de ongelijkmatige textuur, die de aantrekkelijkheid van dit voorwerp nog vergroot.
Al uw zintuigen dus, van uw reukzin, uw gehoorzin, uw gezichtszin, uw smaakzin, uw gevoeligheid voor druk en uw tastzin, die worden allemaal ingeschakeld. Daarom is koken als hobby echt een ander niveau.
Het woord “hobby” doet er eigenlijk geen recht aan, want het is een ontdekkingstocht naar hoe geweldig voedsel kan zijn op zo veel verschillende niveaus. Ze zijn leuk om in elkaar te zetten. Ze zijn leuk om te koken. Ze zijn leuk om te eten. U kunt er echt niet genoeg van krijgen.